Bitamina powstała z przyjaźni i miłości do muzyki. Słychać to w tekstach i w produkcji bitów. Wrażliwość, z jaką do nas trafia, jest zaskakująca, a wyśpiewane emocje odczuwamy bardzo osobiście. Rok 2005, obóz aktorski Machulskich. To tutaj krzyżują się drogi Amara Ziembińskiego i Mateusza Dopieralskiego, założycieli Bitaminy. Niedługo potem dołącza do nich Piotr Sibiński. Niezwykle uzdolnieni i aktywni artystycznie na różnych polach przypadają sobie do gustu. Tworzą kolektyw, którego działalność nieprzerwanie trwa do dziś. Nie patrząc na mody i trendy, pracują nad swoją muzyką. Mimo, iż zupełnie nie zabiegają o promocję i zaistnienie w social mediach, wokół tej trójki tworzy się rzesza bardzo oddanych fanów. Doceniają wrażliwość i szczerość, które nie pozwalają pozostać obojętnym. Pierwszy album – „Listy Janusza”, utrzymany jest w stylistyce eksperymentalnego hip-hopu.Ociera się o jazz i pełen jest gier słownych autorstwa Piotra. Wydany 2014 cyfrowo album „Plac Zabaw” wywołał spore zamieszanie i zainteresował wielu dziennikarzy muzycznych. Następnie powstał instrumentalny album „C”, na którym artyści pokazują swój kunszt w tworzeniu ciekawych i połamanych bitów, zaskakują samplami i jazzowym klimatem. Kolejna produkcja to „Kawalerka”, kontynuacja „Placu Zabaw”. Jest to album bardziej piosenkowy, opowiadający o potknięciach i pierwszych krokach stawianych samemu, poza dziecinym podwórkiem. W czerwcu ukaże się piąty album zespołu – „Kwiaty i korzenie”. To podróż do przeszłości ukrytej głęboko w korzeniach, a zarazem wrzucenie do jednego wora całej dyskografii Bitaminy i przyglądanie się, co po zamieszaniu z niego wypadnie. Do współpracy zaproszony został Moo Latte, który skleił całość swoją wrażliwością i talentem. Pojawiają się też inni znamienici goście – Grubson i Jarecki.

Słyną z niesamowicie energetycznych występów i nie bez powodu są nazywani najlepszym zespołem koncertowym w kraju. Wypracowali swoje niepowtarzalne brzmienie, które cały czas ewoluuje i zaskakuje. Twórczość ŁĄKI ŁAN naznaczona jest przede wszystkim tekstami Paprodziada, mówiącymi o zamiłowaniu do natury. Performance Paprodziada i nietuzinkowy sposób prowadzenia koncertów Mega Motyla dopełniają całości tego muzycznego show. Doświadczyli tego fani na największych polskich festiwalach, m.in. Przystanku Woodstock, Open’er Festival czy Coke Live Music. W listopadzie 2016 ukazała się czwarta płyta zespołu –„Syntonia”, którą promowały single „Pola Ar” i „Bombaj”. Album został nominowany do Nagrody Fryderyk 2017 w kategorii „Album Roku – Alternatywa”. Jesienią ubiegłego roku koncertowali w kilku polskich miastach w towarzystwie sekcji dętej „Dmuchawce”, prezentując nowe aranżacje swoich utworów.

Błyskotliwy debiut The Dumplings w 2013 roku sprawił, że muzyką duetu tworzonego przez Justynę Święs i Kubę Karasia zainteresowały się największe wytwórnie w Polsce. Zespół zagrał do tej pory setki koncertów, zarówno na festiwalach showcase’owych, takich jak: Liverpool Sound City, The Great Escape w Brighton czy Europavox we Francji, jak i na regularnych festiwalach polskich i zagranicznych: Off Festival, Grape Festival, Open’er, Colours of Ostrava, Sziget Festival. The Dumplings grali także koncerty w Tokio, Paryżu, Londynie, Meksyku oraz na legendarnym festiwalu dla młodych zespołów – SXSW w Austin w Teksasie. Album „No Bad Days” został nagrodzony Fryderykiem w kategorii Debiut za 2014 rok. Płyta pojawiła się w wielu rankingach podsumowujących rok 2014 (m. in. 4 miejsce wg Dziennikarzy Gazety Wyborczej i 9 miejsce według Onetu). Kolejna płyta „Sea You Later” dotarła do 8 miejsca na OLiS, uzyskała status Złotej Płyty i została nominowana do Fryderyka 2015 w kategorii Album Roku. „Sea You Later” jest w całości skomponowana, napisana i wyprodukowana przez zespół. W ubiegłym roku The Dumplings powrócili z albumem „RAJ”, trzecią studyjną produkcją duetu. Muzycznie to wciąż elektropop na najwyższym poziomie, w charakterystycznym dla The Dumplings stylu, ale w porównaniu do poprzednich produkcji jest zdecydowanie dojrzalej. –„RAJ” to powrót do naszych czysto elektronicznych brzmień z czasów pierwszej płyty. Mniej w niej jednak jasnych lekkich brzmień, za to dużo mroku i tajemnicy. Zdecydowaliśmy się na to, aby wszystkie teksty były po polsku. Można w nich znaleźć wiele odniesień do różnych tekstów kultury: m.in. filmu „Zapach kobiety”, literatury Tołstoja i Cortazara. Postawiliśmy również na krótką, ale treściwą formę, płyta ma osiem utworów– podkreślają artyści.

Wojtek Sokół to jeden z najprężniej działających artystów na polskiej scenie rapowej, na której jest aktywny już od 20 lat. Pierwsze formacje, które współtworzył już pod koniec lat dziewięćdziesiątych – TPWC, ZIP Skład i WWO – oraz ich ówczesne produkcje raz na zawsze określiły kanon polskiego hip-hopu. Dla Sokoła nie istnieją zamknięte ramy gatunkowe. Jest eksperymentatorem, który wiersze Różewicza czy Wyspiańskiego interpretuje z taką samą wrażliwością i celnością co uliczne historie z mrocznych obszarów wielkiego miasta. Raz refleksja i introspekcja, raz wciągająca fabularna narracja – niezależnie od przyjętej formuły, Sokół artystycznie wymyka się jakiejkolwiek oczywistości. Mocny język jego tekstów zawsze miesza się z rozległymi inspiracjami i bogactwem anegdot. W lutym ukazał się jego pierwszy w pełni autorski album zatytułowany „Wojtek Sokół”. Liryczna pomysłowość i nieprzewidywalna narracja Sokoła w połączeniu z różnorodną stylistyką producentów, których artysta zaprosił do współpracy przy płycie to coś, na co warto było czekać tak długo. Premierowy materiał to także pierwszoligowi goście, którzy stanowią przekrój współczesnej muzyki rozrywkowej, alternatywnej oraz przede wszystkim hip-hopowej. Płyta uzyskała status złotej jeszcze w czasie preorderu (bez ujawniania żadnego z utworów), a już niespełna miesiąc po premierze wydawnictwo pokryło się platyną.

Trudno przedstawić Katarzynę Nosowską w kilku zdaniach, bo to artystka, która musi wynajmować sporych rozmiarów magazyn, by pomieścić wszystkie statuetki i dyplomy dla najlepszej polskiej wokalistki i autorki tekstów. Jak to możliwe, że tak skromna, unikająca tłumów dziewczyna zdominowała naszą scenę? Odpowiedź jest prosta: talent i pracowitość. Gdy Hey ma wolne, Nosowska solo – choć zawsze ze znakomitymi partnerami, penetruje krainy, w które z macierzystym zespołem się nie zapuszcza. Od roku bardzo aktywnie działa też na Instagramie, gdzie prowadzi treningi fatness i przybierając śmieszną gębę, mówi o życiu, show-biznesie, celebrytach, współczesnych snobizmach, fobiach i modach. Prosto, zwięźle, szczerze, błyskotliwie i dowcipnie. Cykl filmików „A ja żem jej powiedziała...” stał się inspiracją do książki o tym samym tytule, bestsellera roku 2018. Na polu muzycznym Nosowska również nie próżnuje. Jesienią 2018 ukazał się jej kolejny solowy album BASTA, który szybko pokryty złotem. Za stronę muzyczną i produkcję odpowiada Michał FOX Król, którego mocnymi beatami tętni ten krążek. To zbiór 11 bardzo osobistych w warstwie tekstowej utworów, jak sama Nosowska mówi– „to najważniejsza płyta”. Nowy materiał można było usłyszeć na żywo podczas jesienno-zimowych tras koncertowych „NOSOWSKA na tłusto i BASTA”. Na plenerowe wiosenne i letnie koncerty przygotowano zupełnie nową oprawę wizualną. Jesienią 2019 publiczność w kilkunastu miastach zapraszamy na coś zupełnie nowego – „Zmalowane Wrota”–to nie będzie typowy one man show, to nie będzie monodram, to nie będzie koncert, to nie będzie kabaret, to nie będzie stand-up… To będzie „sit down” – pierwsze takie wydarzenie w Polsce!

Formacja ØRGANEK powstała w 2013 roku z inicjatywy jej lidera, Tomasza Organka, początkowo jako power trio. Rok później do Adama Staszewskiego (bas) oraz Roberta Markiewicza (perkusja) dołączył klawiszowiec, Tomasz Lewandowski. Jeszcze w tym samym roku grupa wydała swój debiutancki album – „Głupi”, który przebojem wtargnął na rynek muzyczny w Polsce, zapewniając zespołowi czołówki list przebojów rozgłośni radiowych oraz liczne nagrody i wyróżnienia (m.in. Mateusz Trójki 2014, Szczota Offensywy 2014, Nagroda im. Grzegorza Ciechowskiego 2014, nominacja do nagrody Fryderyk 2015). W październiku 2016 roku ukazał się drugi album grupy – „Czarna Madonna”. Nowy krążek to z jednej strony kontynuacja platynowego debiutu, a z drugiej – niezaprzeczalny krok naprzód. Na płycie zespół po raz kolejny cytuje gatunki, konwencje i klisze, które zbudowały muzykę XX wieku, ale też i całą zachodnią popkulturę, z której ona wyrasta. Tym razem jednak wszystko brzmi nowocześniej, dzięki bardziej złożonej produkcji oraz współcześniejszym odniesieniom do tak odległych od siebie stylistyk jak punk, czy country. W 2017 roku zespół ØRGANEK otrzymał Fryderyka w kategorii „Album Roku Rock” za płytę „Czarna Madonna” oraz w kategorii „Utwór Roku” za piosenkę „Mississippi w Ogniu”.

Niepokorni i niepowtarzalni. Oryginalni i niekonwencjonalni. Artyści z krwi i kości. Mieszają style, łączą gatunki, szukają własnej drogi. Muzycy, którzy nie oglądają się na innych, lecz sami tworzą trendy.
Dowiedz się więcej.

RAT KRU to zagubione ogniwo polskiej elektroniki, zdystansowane spojrzenie na obowiązujące trendy, dziki taniec na granicy sztuki i kiczu. Duet tworzą: Papa Musta odpowiedzialny za warstwę liryczno–wokalną i Rat One za sferę muzyczną. W trzyletnim okresie działalności zagrali kilkadziesiąt koncertów między innymi w Polsce, UK, Estonii (Tallin Music Week) i Chorwacji (Seasplash Festival). Uczestniczą w projekcie MY NAME IS NEW, którego inicjatorem jest wytwórnia KAYAX, mającym na celu wsparcie dla nowych zespołów i artystów.

Zespół The Cassino powstał w 2013 roku w Braniewie. Pierwsze kroki stawiali w starym wojskowym kasynie, od którego (jak nietrudno się domyślić) wzięli swoją nazwę. Jeszcze jako duet – Piotr Dawidek (perkusja) i Hubert Wiśniewski (gitara) stworzyli swój pierwszy materiał koncertowy. Dopiero po 3 latach zaprezentowali swoją muzykę publicznie, wygrywając kilka lokalnych festiwali dla młodych twórców. W tym samym roku wzięli udział w 11. edycji popularnego programu „Must Be The Music”, w którym zebrali bardzo dobre recenzje. W 2017 roku wraz z basistą Jackiem Łączyńskim wydali debiutancką EP-kę „The Cassino”, w całości z angielskimi tekstami. Kilka miesięcy później miejsce Jacka zajął Michał Badecki, ostatecznie kompletując skład zespołu. Z ważniejszych wydarzeń w dotychczasowej karierze The Cassino warto odnotować występ w Studiu Muzycznym Polskiego Radia im. Agnieszki Osieckiej w ramach konkursu „Start Na Granie”. Po zwycięstwie w koncercie półfinałowym zespół został zaproszony przez Tomasza Żądę do audycji „Trójka żąda debiutów”. Muzykę The Cassino ciężko jednoznacznie zaszufladkować. Rock miesza się tu z bluesem i funkiem, choć słychać też wyraźne inspiracje zespołami wyspiarskiego indie rocka. The Cassino zachowuje swój indywidualny charakter – stawiając na emocje i szczerość, których sporo znajdziemy w tekstach Huberta Wiśniewskiego. EP-ka „Zima”, której premiera miała miejsce na tegorocznym poznańskim festiwalu Spring Break, jest pierwszym podejściem zespołu do twórczości w ojczystym języku.

Wokalistka, multiinstrumentalistka, kompozytorka, autorka tekstów i liderka zespołu, w którym śpiewa i gra na gitarze. Jesienią 2018 roku Marta została laureatką konkursu Czwórki Polskiego Radia: „Wydaj płytę z Będzie Głośno”. Dzięki wygranej, jeszcze w tym samym roku, nakładem Agencji Muzycznej Polskiego Radia ukazał się jej debiutancki, autorski album – „Marta Zalewska”. Artystka od dziecka fascynuje się latami 60-tymi XX wieku i ruchem hipisowskim. Mimo że jej muzyczne zainteresowania są bardzo szerokie, na jej debiutanckim krążku wyraźnie słychać wpływ twórczości ulubionych artystów epoki dzieci-kwiatów, takich jak: Jimi Hendrix, Janis Joplin czy The Spencer Davis Group.

„Takiego debiutu w Polsce nie było już dawno”, „Jedno z największych objawień na współczesnej polskiej scenie”, „Ekscytujący poemat kobiecej wrażliwości”, „Polska Płyta Roku”– to niektóre z tytułów, jakie pojawiły się w mediach po pierwszej, wydanej w ubiegłym roku, płycie Tęskno. Zespół ma za sobą niezwykle udane 12 miesięcy. Środki na debiutancki album zebrał poprzez crowdfunding, a wydał go nakładem PIAS Poland. Do tego doszły zaproszenia na festiwale, takie jak Open’er Festival, Transatlantyk czy Spring Break, wyprzedane koncerty klubowe oraz odebranie Nagrody Artystycznej Miasta Torunia im. Grzegorza Ciechowskiego. Tęskno to projekt dwóch utalentowanych i wrażliwych artystek – wokalistki Joanny Longić oraz kompozytorki i pianistki Hani Rani. Składa się na niego zbiór piosenek z autorskimi tekstami w języku polskim i muzyką, która stara się wymknąć podziałowi na znane gatunki i style, łącząc brzmienia akustyczne z nowoczesnymi. Premiera debiutanckiego albumu Tęskno pt. „Mi” miała miejsce 9 listopada i wylądowała na większości zestawień rocznych najlepszych płyt, m.in. zdobywając pierwsze miejsce w głosowaniu słuchaczy Radiowego Domu Kultury w Trójce, pierwsze miejsce rankingu Interii oraz czwarte miejsce w rankingu Gazety Wyborczej, tworzonego przez 45 zaproszonych dziennikarzy muzycznych. „Mi” zostało także nominowane do Fryderyków w kategorii Debiut Roku. Wiosenna trasa zespołu została prawie w całości wyprzedana.

Charyzma sceniczna, głos Iwony i dopracowane produkcje Bartosza to znaki rozpoznawcze Rebeki. Duet tworzony przez Iwonę Skwarek i Bartosza Szczęsnego wydał w lutym swój trzeci album „Post Dreams”. Zwykle pierwszoplanową rolę grają w zespole analogowe syntezatory. Jednakże na tym albumie muzycy postanowili iść o krok dalej i na płycie pojawiły się klasyczne instrumenty, takie jak smyczki czy trąbka. Płyta zawiera w sobie pełną amplitudę emocji. Z jednej strony zatapiamy się w delikatnie utkanych ornamentach, by za chwilę dać się porwać fali ryczących zimnofalowych gitar. Duet trzeba zobaczyć na żywo, gdyż na scenie dają z siebie wszystko. Zagrali ponad 400 koncertów w Polsce i za granicą. Występowali na dużych polskich festiwalach (m.in. Open'er, Burn Selector, Free Form Festival), a także na kilku festiwalach we Francji i Niemczech. Na koncie mają trzy płyty długogrające, z czego debiutancka „Hellada” zdobyła tytuł polskiej płyty roku w rankingu „Gazety Wyborczej”. Rebeka powstała w 2008 roku z inicjatywy Iwony, kompozytorki i autorki tekstów, do której w 2010 roku dołączył producent Bartosz Szczęsny. W tym składzie grają do dziś, ale w trasę promującą „Post Dreams” wyruszają jako trio.